جراح و متخصص زنان با اشاره به اینکه حدود ۴۰ درصد زنان فیبروم دارند، گفت: فیبروم بدون عارضه نیازی به درمان ندارد.
الهام السادات هاشمیان نایینی با اشاره به اینکه فیبروم‌ها تودهای غیرسرطانی در رحم است که در سال‌های باروری ایجاد میشود گفت: آمارهای جهانی میزان این تومور را از ۲۵ تا ۶۰ درصد گزارش کرده اند. آماری دقیق از میزان فیبروم در زنان ایرانی وجود ندارد ولی برآورد شده است که در کشور ما حدود ۴۰ درصد زنان فیبروم دارند. این توده پس از یائسگی کوچک میشود و علائم یا کمتر شده یا کاملاً از بین می‌رود.
وی در خصوص نشانه های فیبروم گفت: در صورت بروز درد مستمر لگن، عادت ماهانه طولانیتر از یک هفته، قاعدگی بسیار شدید (طولانی یا دردناک)، لکه بینی یا خونریزی بین دو قاعدگی، دشواری در تخلیه مثانه، احساس پُری در پایین شکم، تکرر ادرار، یبوست، احساس درد هنگام رابطه جنسی و در پایین کمر باید با انجام سونوگرافی از وجود فیبروم اطمینان حاصل کرد تا درمان های لازم براساس صلاحدید پزشک معالج انجام شود.
جراح و متخصص زنان با تاکید بر اینکه فیبروم (لیومیوم یا میوم رحمی) ارتباطی با افزایش احتمال سرطان رحم ندارد و تقریباً هیچ گاه تبدیل به سرطان نمی‌شود، گفت: حدود ۵۰ درصد از فیبروم ها هیچ مشکلی برای یک فرد ایجاد نمی‌کند. البته اندازه فیبروم متغیر است و بزرگی آن از یک دانه غیر قابل تشخیص با چشم غیرمسلح تا تودههای حجیمی در نوسان است که باعث تغییر شکل و بزرگ شدن رحم میشود.
وی تاکید کرد: فیبروم ها اساسا به درمان (چه جراحی، چه دارویی)، نیاز ندارند. فیبرومی که هیچ مشکلی برای یک فرد ایجاد نکند، فقط لازم است هر ۶ ماه یک بار با سونوگرافی، آن هم در یک جا و توسط یک متخصص و نه چند مرکز متفاوت کنترل شود؛ زیرا احتمال اینکه سونوگرافیست های مختلف اندازه های متفاوتی گزارش کنند، وجود دارد.
هاشمیان نایینی گفت: میوم رحم معمولاً مانعی برای باردار شدن نیست. با این حال ممکن است فیبروم به ویژه فیبروم ساب موکوزال منجر به ناباروری یا سقط جنین شود. فیبروم احتمال بروز بعضی عوارض بارداری مانند سقط ، زایمان زودرس و محدودیت رشد جنین را افزایش می‌دهد.
جراح و متخصص زنان اضافه کرد: اگر فیبروم های بزرگی وجود داشته باشند، احتمال اینکه هنگام عمل نتوان فقط فیبروم را برداشت و پزشک مجبور به برداشتن تمام رحم شود، زیاد می شود. اینکه فیبروم باعث خونریزی زیاد یا درد یا سقط و نازایی میشود، دلایل پیچیده ای دارد که گاهی ربطی به اندازه فیبروم ندارد
این متخصص زنان گفت: به عنوان مثال یک فیبروم بسیار بزرگ در قسمت خارجی رحم ممکن است هیچ مشکلی برای باروری یک خانم ایجاد نکند، اما یک فیبروم کوچک حدود ۲ تا ۳ سانتی متر داخل حفره رحم، باعث نازایی یا سقط میشود.
وی با بیان اینکه هیچ رویکرد مشخص و منحصر به فردی وجود ندارد که بهترین نتیجه را در درمان فیبروم رحمی به دست دهد، گفت: اگر اندازه فیبروم قابل ملاحظه نباشد به جراحی و درمان نیاز ندارد. اما لازم است بیمار هر ۶ ماه یا سالی یک بار برسی شود تا مشخص شود آیا فیبرومش به اندازه تقریبی سال گذشته باقی مانده یا خیر؛ اگر این طور باشد که نیازی به جراحی و درمان وجود ندارد ولی اگر اندازه فیبروم خیلی بزرگ شده و همچنین باعث درد و خونریزی غیر طبیعی شود، به جراحی نیاز دارد.
هاشمیان نایینی گفت: داروهای طراحی شده برای درمان فیبروم رحم هورمونهایی را هدف قرار می‌دهد که قاعدگی را منظم می‌کند و علائمی چون خونریزی شدید و فشار لگن را درمان می‌کند. البته این داروها فیبروم را از بین نمی‌برد و فقط اندازه آنها را کوچک می‌کند.
وی افزود: اگر فیبرومی به درمان قطعی نیاز داشت، این درمان جراحی است که براساس آن فیبروم یا فیبروم های متعدد برداشته می شوند یا تمام رحم خارج می شود. طبیعی است اگر فردی تمایل به باروری داشته باشد باید تمام تلاش انجام شود که رحم حفظ شود.
هاشمیان نایینی گفت: با جراحی و خارج کردن کامل فیبروم رحمی، امکان رشد مجدد آن قابل پیش بینی نیست و ممکن است فیبروم دوباره عود کند؛ یعنی ممکن است فیبروم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتری با جراحی برداشته شود، اما ۲تا ۳ سال بعد دوباره عود کند. فردی که با این مشکل مواجه است و فیبرومش عود می‌کند، حتما باید سالانه مورد معاینه قرار گیرد، تاشکل و اندازه فیبروم بررسی شود.
