آمله گیاهی است درختچه ای با برگ های ریز و انبوه و گل های خاکستری و میوه کروی؛ در زبان فارسی به این گیاه آمله و در طب سنتی به آن «آملج»، (املج) می گویند.
میوه این گیاه طعمی تلخ و گس دارد و پوست نازک آن مشابه آلوچه و به اندازه گردو است.
برای از بین بردن مزه تلخ و گس آن آمله را سه روز در شیر گاو خیس می کنند و سپس می شویند و خشک می کنند که در این صورت به آن (آمله پرورده) یا «شیر آمله» می گویند. این گیاه غنی از ویتامین C است.
● خواص
گیاه آمله طبیعت سرد و خشک دارد.
قابض است.
برای تقویت مو مفید است.
از بین برنده رطوبت معده است.
از دانه آن برای رفع آسم و برونشیت و اختلالات صفراوی استفاده می کنند.
شیخ الرئیس ابوعلی سینا معتقد است که آمله برای تقویت قلب مفید است.
این گیاه برای بیماران مبتلا به ناراحتی های طحال مضر است و اگر این بیماران به اشتباه از این گیاه استفاده کردند بهتر است کمی عسل و سنبل الطیب میل کنند.
این گیاه برای رفع فراموشی مفید است.
در روایات مختلفی از امامان معصوم(ع) درباره خواص آمله چنین آمده است: نافع رطوبت بدن، سنگ مثانه، بواسیر، باد و درد معده است.در طب از میوه پوست کنده و بی دانه، ریشه و پوست این گیاه استفاده می شود که به صورت پودر، خیسانده، دم کرده کاربرد دارد.
آمله نافع سودا، عطش، آب زیاد دهان، خونریزی بواسیر و بینی، رطوبت معده، ضعف قلب، چشم، معده و اعصاب، ریزش مو، نفخ، کمی اشتها، تب، آسم، سیاتیک، روماتیسم، سکته و سوزاک است.
این گیاه دارای پروتئین، چربی، موادمعدنی، ویتامین ث، اسید تانیک، اسید گالیک، تانن، گلوکز، سودا و صمغ است.
